Przymusowe leczenie alkoholizmu

Rodzina i bliscy osoby uzależnionej od alkoholu często borykają się z konsekwencjami jakie niesie za sobą nadużywanie alkoholu. Szkody są dotkliwe nie tylko dla osoby uzależnionej ale też dla najbliższych. Często osoba uzależniona nie dostrzega problemu bądź tłumaczy swoje picie problemami w pracy lub spotkaniami towarzyskimi, tłumaczeń jest bardzo wiele. Osoby uzależnione nie chcą podjąć próby wyjścia z nałogu i pogrążają siebie i najbliższych.

Gdy sytuacja staję się na tyle poważna, że dochodzi do wizji rozkładu życia rodzinnego, demoralizacji małoletnich, przerwania obowiązku zaspokajania potrzeb rodziny lub systematycznego zakłócania spokoju lub porządku publicznego możemy starać się skierować uzależnionego na przymusowe leczenie potocznie nazywane „zobowiązanie do leczenia”. Sytuację tą reguluję Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.

Zobowiązanie do leczenia w praktyce

Na przymusowe leczenie alkoholika może skierować sąd ponieważ tylko on może ograniczyć swobody decydowania o sobie. Aby rozpocząć procedurę przymusowego leczenia alkoholika gminna komisja rozwiązywania problemów alkoholowych kieruję taką osobę na badania przy zachowaniu poufności wszelkich informacji i danych. Leczenie odbywa się w stacjonarnych lub niestacjonarnym zakładzie leczenia odwykowego i zasądza je sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania lub pobytu osoby, której postępowanie dotyczy. Rozpoczęcie procesu odbywa się na wniosek gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych lub prokuratora. Jeżeli biegły uzna za właściwe to sąd może zarządzić oddanie badanej osoby pod obserwację w zakładzie leczniczym na czas do 2 tygodni w wyjątkowych sytuacja do 6 tygodni. W trakcie obserwacji wykonywane są badania psychologiczne i psychiatryczne oraz niezbędne zabiegi laboratoryjne przez doświadczony personel z uprawnieniami zachowując wskazania lekarskie i nie zagrażające zdrowiu i życiu badanego.

Orzeczenie o obowiązku leczenia zapada po przeprowadzeniu rozprawy, która powinna odbyć się do jednego miesiąca od złożenia wniosku, w razie nie stawienia się sąd może zarządzić przymusowe doprowadzenie. Sąd może zlecić wywiad środowiskowy w celu ustalenia okoliczności wskazujących na zachowanie uzależnionego w środowisku jak i relacji w rodzinie. Wobec osoby, wobec której toczy się postępowanie sąd może ustanowić nadzór kuratora sądowego, który sprawuję nadzór nad osobą, organizuję i prowadzi działania mające na celu osiągnięcia celów leczenia.

Sąd wzywa osobę, wobec której orzeczony został obowiązek przymusowego leczenia uzależnienia od alkoholu, do stawienia się dobrowolnie w oznaczonym dniu we skazanym zakładzie lecznictwa odwykowego w celu poddania się leczeniu pod rygorem przymusu w wypadku uchylania się od stawiennictwa. Obowiązek poddania się leczeniu trwa tak długo, jak tego wymaga cel leczenia, jednak nie dłużej niż dwa lata od uprawomocnienia postanowienia. Na wniosek osoby leczonej po zaciągnięciu opinii kierownika ośrodka sąd może zmienić postanowienie w zakresie rodzaju zakładu leczenia odwykowego. Na wniosek osoby leczonej sąd może zadecydować o zakończeniu leczenia jednak po zasięgnięciu opinii zakładu, w którym osoba leczona przebywa i wówczas ponowne zastosowanie obowiązku leczenia może być nałożone po 3 miesiącach (informacje o terapii alkoholowej znajdziesz tutaj: Terapia uzależnień)

Sąd ma też możliwość całkowite ubezwłasnowolnienia osoby uzależnionej o czym zawiadamia właściwego prokuratora. Wówczas osobę ubezwłasnowolnioną umieszcza się w domu pomocy społecznej dla uzależnionych od alkoholu lub w miarę możliwości objęcia tej osoby inną stałą opieką. Istnieje możliwość zmiany decyzji sądu na wniosek osoby przyjętej do domu pomocy społecznej lub przedstawiciela ustawowego, małżonka, krewnych w linii prostej, rodzeństwa oraz osoby sprawującej faktyczną opiekę. Z takim wnioskiem może też wystąpić kierownik domu pomocy społecznej jeśli uzna to za właściwe. Sędzia może przeprowadzić kontrolę w zakładzie lecznictwa i domu pomocy społecznej w celu skontrolowania legalności skierowania. Kontrola taka dotyczy przede wszystkim

• prawidłowości dokumentacji,
• przestrzegania praw i obowiązków osoby leczonej,
• organizacji czasu wolnego, a zwłaszcza zajęć kulturalno-oświatowych i rekreacyjnych,
• działalności kierownika podmiotu leczniczego,
• współpracy kierownika podmiotu leczniczego z organami samorządu terytorialnego w zakresie udzielania pomocy osobom skierowanym na przymusowe leczenie alkoholizmu oraz ich rodzinom,
• współpracy kierownika podmiotu leczniczego z organizacjami społecznymi, zakładami pracy oraz rodzinami osób leczonych,
• właściwego załatwiania skarg i wniosków osób poddanych leczeniu.

O przeprowadzanej kontroli niezwłocznie powiadamiany jest kierownik ośrodka natomiast sędzia udziela odpowiedniej pomocy z zakresu wykładni i stosowania przepisów prawa.

Przymusowe leczenie alkoholizmu nieletnich w schroniskach i zakładach poprawczych

Coraz częściej uzależnienie od alkoholu dotyczy osób niepełnoletnich. W tym przypadku leczenie takie jest prowadzone w zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich zgodnie ze wskazaniami odpowiedniej wiedzy przez osoby legitymujące się stosownymi kwalifikacjami. Nieletni są umieszczani w zakładach poprawczych w celu poddania się obowiązkowemu leczeniu odwykowemu. Leczenie takie zarządza dyrektor zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich za zgoda przedstawiciela ustawowego.

Wobec osób uzależnionych od alkoholu, mogą być również zastosowane procedury wynikające z ustawy o ochronie zdrowia psychicznego.

Jedną z najskuteczniejszych metod leczenia alkoholizmu jest Esperal – dowiedz się więcej na naszej stronie: Wszywka Poznań